عده کمی پیش‌بینی می‌کردند که بازی پازلی ساده تتریس که در اتحاد جماهیر شوروی سابق طراحی شد، به یکی از پرفروش ترین بازی‌های رایانه‌یی تمام زمان‌ها تبدیل شود.

به گزارش ایسنا، تتریس یک بازی پازلی است که در آن کاربران باید قطعات آجری شکلی را که به‌صورت تصادفی از بالا می‌آیند، به شکل افقی و بدون هیچ شکافی مرتب کنند.

با گذشت حدود 15 سال، تتریس پرفروش‌ترین بازی موبایل کلیه زمان‌ها بوده اما علاقه کاربران به آن هیچ نشانی از پایان ندارد. این بازی پازلی که نخستین بار در دستگاه “گیم بوی” نینتندو در اواخر دهه 1980 عرضه شد، در سال‌های اخیر شاهد تولد دوباره‌ای بوده و از سال 1995 بیش از صد میلیون بار در دستگاه‌های قابل حمل دانلود شده است.

اکنون با ساخت نسخه ویژه آی‌پد از این بازی توسط “الکترونیکس آرتس”، این بازی به صفحه 9.7 اینچی نسبتا بزرگ این دستگاه راه می‌یابد.

قابلیت تتریس در فرا رفتن از فرهنگ‌ها، دهه‌ها و کنسول‌ها برخلاف ریشه‌های دوران شوروی سابق آن است؛ این بازی در اصل در اوج جنگ سرد در مرکز رایانش آکادمی علوم جماهیر شوروی سابق ساخته شد.

مغز متفکر این بازی الکسی پاجیتنوف بود که تتریس را به سبک الکترونیکای 60 ساخت؛ وی نام آن را با ترکیب کلمه تنیس که ورزش مورد علاقه‌اش بود و تترا که یک پیشوند یونانی بود، انتخاب کرد و قطعات مختلفی را که از بالا به پایین صفحه می‌آمدند، تترومینوئس نامید.

با این همه وی مشمول قانون شوروی شد و تا پیش از عزیمت به آمریکا و پس گرفتن حق تالیف این بازی در سال 1996، نتوانست از تتریس کسب درآمد کند.

شش سال پیش از این که وی بتواند یک روبل از بازی خود به دست آورد، تتریس در اختیار تمامی سازندگان بزرگ نرم‌افزار در جهان قرار گرفت و شاید از همان زمان بود که پاجیتنوف مخالف شدید توزیع نرم‌افزار رایگان شد.

با راه یافتن تتریس به اروپای شرقی، طراحان در مجارستان به یک کپی از این بازی دست یافتند و آن را به دستگاه‌های Apple II و کمودور 64 انتقال دادند.

ریچارد استین، مدیر Andromeda که یک طراح نرم‌افزار انگلیسی است، به اندازه‌ای از این مفهوم هیجان زده شد که حتی پیش از تماس گرفتن با پاجیتنوف، حقوق نسخه پی سی این بازی را به شرکت‌های انگلیسی و آمریکایی فروخت.

شرکت نرم‌افزاری انگلیسی Mirrorsoft که متعلق به رابرت مکسول بود، ناگهان خود را صاحب حقوق این بازی یافت و فورا شروع به توزیع آن کرد. تتریس به سرعت به مرتبه تقدس دست یافت و به نوعی “راز روسی” تبدیل شد که از اتحاد جماهیر شوروی به دنیای بیرون درز کرده بود.

ریچارد استین به‌زودی خود را با مبارزه حقوقی با پاجیتنوف و دولت شوروی درگیر یافت که سرانجام به ارزش بالقوه تتریس پی برده بود. سرانجام دو طرف به توافق رسیدند و استین حق توزیع نسخه پی سی این بازی را به دست آورده ولی از توزیع نسخه‌های کنسول و آرکد این بازی منع شد اما این مساله مانع فروش فرعی حقوق آن به آتاری و “بالت پروف سافت وار” در ژاپن نشد که فورا شروع به تولید نخستین نسخه‌های کنسول تتریس کرد.

نینتندو به‌منظور توزیع تتریس به‌طور قانونی در کنسول‌هایش ناچار شد که رسما از اتحادیه جماهیر شوروی اجازه خریداری دریافت کند و مقادیر قابل توجهی پول برای خرید حقوق تتریس پرداخت کرد (که یکی از بزرگ‌ترین‌ها در تاریخ بازی به شمار می‌آید) و پس از به دست آوردن حقوق آن به‌ آتاری دستور داد که تولید کارتریج‌های تتریس را متوقف کند.

این اقدام شماری از چهره‌های تاثیرگذار در صنعت بازی را آشفته کرد؛ شمار زیادی از شرکت‌ها به اندازه‌ای از تتریس بهره برده بودند که حاضر نبودند ببینند که نینتندو به تنهایی کنترل این بازی را به دست آورده است و نینتندو درگیر مجموعه مشاجره های حقوقی طولانی مدتی شد و تنها در سال 1993 سرانجام به عنوان تنها دارنده حقوق تتریس شناخته شد.

تتریس بازی ساده‌ای است اما یقیننا تاریخ پیچیده‌ای دارد و ماهیت اعتیادآور و موسیقی متن هیپنوتیزم کننده آن لشگری از هواداران را جذب کرد و دست کم به سازنده‌اش کمک کرد از آن پول به دست آورد.

منبع: ایسنا