انسان در کرات دیگر در سیارات دیگر نیز وجود دارد آنها نیز مانند ما انسانها زندگی  می کنند اینترنت دارند سر کار می روند و خیلی به ما شباهت دارند آنها در کل هیچ فرقی با ما ندارند نه در یک سیاره بلکه در سیارات خیلی زیاد فقط کافی است آنها را پیدا کنیم یا آنها ما را پیدا کنند

از کجا معلوم شاید هم دانشمندان می دانند ولی به ما نمی گویند

زمان مشخص می کند شما چی فکر می کنید هستند یا نه نمی شود که فقط ما باشیم

 

انسان و فضاعلم و فناوری در مرزهای دانش قدم برمی دارد و به دیدار ناشناخته ها می رود توليد علم و دانش چنان سرعتي به خود گرفته است كه اطلاعات زیادی بر روي سر انسان ها در حال فرو ریختن است .شبكه اينترنت كه ريشه هاي گسترده فناوري اطلاعات را تشكيل مي دهد با سرعتي شگفت انگيز به پيش مي رود و هر نقطه اي از كره زمين را تحت سيطره خود در مي آورد و هر لحظه مغز يك انسان را به هزاران انسان ديگر مرتبط مي كند و بدين وسيله او را در ميان سيلاب اطلاعات رها مي سازد . اگر تا دو دهه پيش به آدمي مي آموختند كه چگونه به كسب اطلاعات و گردآوري آن بپردازد .

ورود اینترنت سبب شده است که حتی کودکان بتوانند از بازیهای متنوع آن استفاده کنند.وجود تلفن های همراه و بهره گیری گسترده از آن باعث شده است که کودکان از بازیهای آن استفاده کنند

همه ما ميدانيم كه حيات تا چه حد ميتواند دشوار باشد ، اما براي ميكروب‌هايي كه اخيرا در عمق 1.6 كيلومتري (1 مايلي) زير بستر اقيانوس و دور از ساحل كانادا يافت شده‌اند اينگونه تصور نمي‌شود . شرايط زندگي محدود شده است ،  محيط زيست آنها در دماي 100 درجه سانتيگراد (212 درجه فارنهايت ) قرار دارد و هنوز اين سلولهاي بادوام در حال پيشرفت هستند . در قسمت مياني محل فرود تاريخي ققنوس در قطب شمال مريخ نيز تاكنون هيجان يافتن حيات  در سياره سرخ به اوج خود رسيده است

هرچند ققنوس براي يافتن حيات طراحي نشده است ، اما ميزان آب سطح مريخ را براي ارزيابي نشانه‌هايي كه ميتوانند احتمال وجود حيات را در مريخ تقويت كنند مورد ارزيابي قرار مي‌دهد .

اين كشف جديد در يك چنين عمقي در زير سطح زمين ميتواند محدوديت‌هاي تازه‌اي را در كيفيت آخرين حد وجود حيات در كرات  ديگر ايجاد كند . دورتر از خط ساحلي نيوفاوندلند ، دانشمندان در قسمت زيرين بستر اقيانوس مستقر شده‌اند ، كه ركورد پيشين زندگي در زير زمين را مي‌شكند . اين كشف جديد يكي از بنيادين‌ترين ساختارهاي  حيات زميني  را در عمق يك مايلي بدست مي‌دهد . ( ركورد پيشين در عمق 842 متر يا 0.5 مايلي قرار داشت ) . از آنجايي كه من زيست شناس نيستم ، اين خبر را همانگونه كه از خبرگزاري رويتر منتشر شده نقل مي‌كنم .

رويترز : پروكاريوت‌ها ميكروب‌هايي فاقد نوكلئيد مي‌باشند كه شامل آرچي و برخي انواع باكتريها هستند . فقدان سلولهاي نوكلئيدي ، آنها را از ايوكاريوتها و يا زندگي تمامي حيوانات و گياهان متمايز مي‌كند .
پروكاريوت‌ها نمونه‌هايي از رسوبات حفاري شده هستند كه در 111 ميليون سال پيش ته نشين شده‌اند . در اين عمق رسوبات در معرض دمايي در حدود 60 تا 100 درجه سانتيگراد (140 درجه فارنهايت ) قرار مي‌گيرند . جان پاركس – پروفسور دانشگاه والس – معتقد است اين نوع ميكروب حتي مي‌تواند در اعماق ژرف‌تر نيز زندگي كند . او معتقد است كه اكثر پروكاريوتها را مي‌توان در عمق 4 كيلومتري در زير بستر اقيانوس يافت . در اينجا اين سوال پيش مي‌آيد كه آيا زندگي در ديگر سيارات تنها در اعماق پوسته ممكن است  و در سطح خير ؟
پروفسور جان پاركس مي‌گويد ” اگر زيست كره ذاتي در زير اقيانوس بر روي زمين وجود دارد ، پس مي‌تواند در كرات ديگر نيز وجود داشته باشد . تنها با گرفتن يك بيل خاك از سطح مريخ نمي‌توان گفت كه آيا حيات در مريخ وجود دارد يا خير .”
تلاش‌هايي كه توسط فضاپيماي پيشين بمنظور  تحليل سطح مريخ براي ميكروب‌هاي فرا زميني صورت گرفته نيز گوياي همين مطلب است .  با اين حال با بررسي و تحليل تركيب سطحي براي مواد مورد نياز لازم براي ادامه بقا ( كه آنها را مي‌شناسيم ) ، مي‌توان اطلاعات مفيدي را بدست آورد . به عنوان مثال تصور مي شود كه فضاپيماي فونيكس براي يافتن حيات در مريخ طراحي شده است ، در صورتيكه اين فضاپيما به منظور تحليل لايه سنگي بالاي مريخ براي بررسي ميزان آب و همچنين اثبات اينكه آب مايع ممكن است در گذشته نزديك يكبار در مريخ جريان داشته است ، ساخته شده است . حال ما محدوده‌اي را كه در آن احتمال يافتن حيات است گسترش داده‌ايم ، ماموريت در مريخ به يك پناهگاه زير زميني در زير سطح آن نياز خواهد داشت و مجبور هستيم تا آن زمان كه خودمان اين كار را انجام دهيم منتظر بمانيم .
مشخص نيست كه اين ميكروب‌هاي زير زميني از كجا انرژي خود را دريافت مي كنند . احتمالا تابش خورشيد عامل اين انرژي نيست . متان و گرمايي كه از دهانه آتشفشان به بيرون پرتاب مي‌شود كانديداهاي بهتري براي انرژي هستند . در اينجا يك مساله وجود دارد كه مربوط به يافت حيات در اعماق است. كه برنامه احتمالي براي دفع دي اكسيد كربن اعماق زمين را پيچيده مي كند . اين يك اكوسيستم دست نخورده است كه رونمايي از آن منجر به از دست رفتن بخشي از نتايج براي اين كلوني‌هاي ميكروبي خواهد شد . با اين حال ممكن است عده‌اي را بتوان با  پنل آب و هوايي u.N كه حاكي از آن است كه دفن دي اكسيد كربن در آينده مي‌تواند يك ابزار كليدي براي جلوگيري از گريز گازهاي گلخانه‌اي به درون اتمسفر شود ، متقاعد كرد . “

در حقيقت آغاز تكامل طايفه جنيان بر روي سياره زمين قدمتي بيش از 111 ميليون سال دارد .

مطالعات زمين شناسي اشاره به اين موضوع مهم دارد كه اتمسفر سياره زمين در گذشته بسيار دور پر ابر بوده و نور بسيار كمي به سطح سياره زمين مي‌تابيده است ، كه در نتيجه ، بارش هميشگي باران در استوا و يخبندان گسترده‌اي در قسمت اعظم سياره زمين پيش بيني ميشود و در اين وضعيت پيش آمده ، پيدايش و ادامه حيات فقط در كف اقيانوسها و در جوار چشمه‌هاي آب گرم ممكن بوده است . يعني جايي كه فعاليت آتشفشاني وجود داشته است . پيدايش حيات به علت يخ بندان و برودت هوا در سطح سياره زمين غير ممكن بوده است . ولي با مرور زمان از تراكم ابرها در اتمسفر سياره زمين كاسته شده و نور خورشيد توانسته است بر سطح سياره زمين بتابد و شرايط مناسبي را براي پيدايش حيات آنهم از نوع جديد فراهم نمايد . همانطور كه قبلا گفته شد تابش مارج بر گل كف اقيانوس يا دريا باعث بوجود آمدن تركيبات آلي شده است كه در نهايت سلول جنيان را بوجود آورده ، منجمله مرجانهاي دريايي ، اين بار تابش نور خورشيد باعث پديدار شدن تركيبات آلي در آبهاي سياره زمين ميشود كه در نهايت سلول انسيان را بوجود مي‌آورد ، منجمله خزه‌ها و جلبرگ‌ها كه داراي سبزينه ( كلروفيل ) هستند و براي ادامه حيات و رشد نياز به نور مستقيم خورشيد دارند . ولي چون سلول جن زودتر از سلول انس تكامل را شروع كرده است ، جنيان خيلي زودتر از انسيان به تكامل و شعور رسيده و ساكنين اصلي و قبلي سياره زمين شده‌اند .

حدود 3 ميليارد سال پيش ، وضعيت زمين ، جو و موجودات زنده ، مثل امروز نبود . در آن هنگام فقط 0.04 درصد جو اكسيژن بود . جو آن زمان بيشتر از نيتروژن ، بخار آب و دي اكسيد كربن تشكيل شده بود . موجودات زنده‌اي كه در آن هنگام زندگي مي‌كردند ، فقط باكتري‌هاي بي‌هوازي بودند ، يعني باكتري‌هايي كه بدون نياز به اكسيژن ، مواد آلي را به الكل يا به اسيد تبديل مي‌كنند و از اين راه انرژي به دست مي‌آورند . چنين باكتري‌هايي كه در آبها زندگي مي‌كردند هنوز هم روي كره زمين فراوان هستند .

در حدود 2.5 ميليارد سال پيش ، موجودات زنده فتوسنتز كننده بر روي زمين پديدار شدند و شروع به آزاد كردن اكسيژن از آب كردند . تقريبا همه اكسيژن موجود در جو كنوني محصول فتوسنتز است .

با افزايش اكسيژن موجود در هوا و همچنين محلول در آب ، هر دو سلول انس و جن گرايش به مصرف اكسيژن در فعاليتهاي بيولوژيكي خود پيدا كرده‌اند . براي اينكه فرايند اكسيداسيون سريع‌تر ، راحت‌‌تر و پرانرژي‌تر است و همين مسئله باعث خروج تدريجي آنها از آب شده است

به تازگي مقداري مولكول آلي شكر در ناحيه‌اي از كهكشان ما ، جايي كه  امكان وجود سياره‌هاي قابل سكني در آن است كشف شده است . تيمي بين‌المللي از دانشمندان با استفاده از راديو تلسكوپ IRAM در فرانسه در ناحيه‌اي از فضا كه ستاره‌هاي پر جرم در حال شكل گيري هستند و در فاصله حدود 26000 سال نوري از زمين موفق به كشف يك مولكول  آلي شكر شدند ، كه ميتواند به طور مستقيم ما را به منشأ حيات هدايت كند .

دكتر سرنا ويتي Serena Viti يكي از مقاله نويسان در اين زمينه مي‌گويد : ” كشف گليكولالدهيد  glycolaldehyde ، مولكول پايه شكر ، دستاوردي مهم براي ماست چرا كه اين نخستين باري است كه اين مولكول نزديك به يك ناحيه تشكيل ستاره و جايي كه سيارات احتمالي داراي امكان بالقوه حيات هستند  كشف شده است .

وجود Glycolaldehyde و واكنش‌هاي آن ميتواند سبب شكل گيري ريبوزها ( ribose ) كه يكي از ذرات اصلي و كليدي سازنده نوكلئيك اسيدها است شوند و به نظر ميرسد اين مولكول ، مولكول مركزي و اصلي منشأ حيات است .

Glycolaldehyde قبلا در نواحي مركزي كهكشان ما ، جايي كه كاملا با بقيه نواحي كهكشان متفاوت است ، كشف شده بود ، ولي كشف جديد كه در ناحيه‌اي به نام ‘G31.41+0.31’ و دور از مركز كهكشان صورت گرفته  نشان دهنده آن است كه توليد اين ذره كليدي حيات در تمام نواحي كهكشان صورت ميگيرد . اين خبر بسيار خوبي  براي جستجوهاي ما در يافتن حيات خارجي است ، زيرا وجود گسترده اين مولكول ، شانس وجود مولكولهاي حياتي ديگر ، در كنار آن و در ناحيه‌اي كه سيارات زمين – مانندِ احتمالي وجود دارند ، را بهبود مي بخشد .

پروفسور Keith Mason مدير اجرايي تيم STFC ميگويد : ” كشف اين مولكول آلي شكر در يك ناحيه تشكيل ستاره در فضا بسيار هيجان انگيز است و اطلاعات سودمند و باور نكردني را در جستجوي حيات‌هاي بيگانه در اختيار ما قرار خواهد داد . اينگونه تحقيقات و تحقيقات گسترده ديگري كه توسط محققان اروپايي و طي پروژه‌اي اختر شناختي صورت ميگيرد  به طور مستمر دانش ما را در مورد جهان افزايش و اروپا را همچنان پيشگام در علم اختر شناسي نگاه خواهد داشت . ”

محققان موفق به يافتن نشانه هايي از عوامل اصلي سازنده حيات در غبارهايي شده اند كه از دنباله ستاره هاي دنباله دار به جا مانده اند كشفي كه مي تواند پراكندگي عوامل بنيادين حيات در كهكشانها را به اثبات برساند.

دانشمندان مركز فضايي گدارد ماده اي به نام گليسين يكي از آمينو اسيدهاي ساده و از عوامل موثر در تشكيل حيات را در نمونه هاي به دست آمده از ستاره دنباله دار wild 2 به دست آوردند. اين نمونه توسط فضاپيماي استرادوس ناسا كه در سال 2006 در صحراي يوتا سقوط كرد به دست آمده است.

به گفته محققان با كشف اين ماده اكنون مي توان مطمئن بود كه ستاره هاي دنباله دار عامل انتقال آمينو اسيدها به زمين بوده اند. آمينو اسيدها در گذشته در شهاب سنگها نيز مشاهده شده بودند اما اين اولين باري است كه اين ذرات حياتي در ستاره هاي دنباله دار كشف مي شوند.

فضاپيماي استرادوس در سال 1999 مسافرت 2.9 بيليون مايلي خود را در فضا آغاز كرد و پنج سال پس از آغاز ماموريت موفق به مشاهده ستاره دنباله دار wild 2 شد. استرادوس با پرواز در ارتفاع 236 كيلومتري از ستاره دنباله دار از ميان دنباله ستاره عبور كرده از غبارها و گازهاي آن نمونه برداري كرد.

به گفته محققان ماده گليسين در ابتدا چند ماه پس از فرود فضاپيما شناسايي شد و سالهاي پس از آن به منظور تعيين هويت ماده كشف شده سپري شده است.

بر اساس گزارش لس آنجلس تايمز، محققان با وجود اينكه كشف گليسين در دنباله ستاره wild 2 را كشفي بزرگ و ارزشمند مي دانند اما در عين حال معتقدند كنار هم قرار گرفتن مواد مورد نياز تشكيل حيات در زمين، نمي تواند مدركي محكم براي اثبات چگونگي آغاز حيات باشد و براي يافتن پاسخ اين سوال هميشگي تحقيقات همچنان بايد ادامه داشته باشد. “

 

 

” كشف ‘ماده شیمیایی حیات’ در یك دنباله دار

این ماده در ذراتی كه از دنباله دار وایلد-2 منتشر شد كشف شد . سازمان فضایی آمریكا، ناسا ، می گوید دانشمندان یكی از مواد بنیادی شیمیایی كه از مصالح ساختمانی حیات است را برای اولین بار در یك دنباله دار یافته اند.

گلیسین یك آمینو اسید است كه در پروتئین ها – ملكول های پیچیده ای كه ارگانیسم های زنده برای ساختن و حفظ سیستم های خود از آنها استفاده می كنند – یافت می شود.

این ماده در ذراتی كه از دنباله دار وایلد-2 در فضا پراكنده می شد ردیابی شده است . این ذرات در سال 2004 توسط كاوشگر “استارداست” ناسا جمع آوری شده بود .

این نظریه كه “بذر” حیات در زمین ابتدا توسط یك دنباله دار كاشته شد خیلی پرطرفدار است .

بسیاری از دانشمندان به این نظریه اعتقاد دارند كه میلیاردها سال قبل برخورد تعداد زیادی از همین دنباله دارها – توده های كوه آسای یخ و سنگ – مواد شیمیایی مهمی كه پیش درآمد حیات بودند را به زمین آورد.

دكتر كارل پیلچر سرپرست موسسه اختر زیست (استروبیولوژی) ناسا گفت: “كشف گلیسین در یك دنباله دار تقویت كننده این نظر است كه مصالح اولیه ساختمانی حیات در فضا به وفور یافت می شود ، و این استدلال را تقویت می كند كه آثار حیات در كیهان ممكن است زیاد باشد نه نادر.”

گلیسین قبلا در شهاب سنگ ها دیده شده بود اما این اولین بار است كه در مواد منتشر شده از دنباله دارها كشف می شود.

این كاوشگر ناسا در ژانویه 2004 از كنار دنباله دار “81 پی/وایلد-2” به قطر پنج كیلومتر گذشت.

این كاوشگر از حدود 240 كیلومتری هسته دنباله دار گذشت و ذراتی كه از سطح آن متصاعد می شد را جمع آوری كرد. این ذرات بسیار ریز (كه ابعاد آنها چند هزارم میلیمتر است) در سال 2006 در یك كپسول مهر و موم شده به زمین بازگردانده شد.

مواد بازگردانده شده به زمین در میان آزمایشگاه های نجومی برتر جهان توزیع شد كه دریچه خارق‌العاده ای به روی شرایطی كه در نخستین مراحل تشكیل منظومه شمسی یعنی تشكیل سیارات و دنباله دارها حكم بود گشوده است. “

شروع حیات در زمین

در حدود چهار میلیارد سال پیش سطح زمین پوشیده از مواد مذاب بود و امکان تشکیل حیات بر روی کره زمین وجود نداشت . پس از مدتی سطح سیاره زمین سرد شد وپوستهای سنگی آنرا فرا گرفت .بخار آب موجود در اتمسفر متراکم شد و با بارش باران اقیانوس های وسیعی بر روی کره زمین به وجود آمد ؟ بسیاری از زیست شناسان اعتقاد دارند که حیات اولین بار در این اقیانوس های حاصل از باران به وجود آمده است و به عقیده آنان تکامل جانداران صدها میلیون سال طول کشیده است و شواهد حاکی از این است که زمین مدتها قبل از پیدایش حیات وجود داشته است که این شواهد را اندازه گیری سن زمین نشان می دهد.

مواد شیمیایی و پایه ای حیات چگونه تشکیل شدند ؟

نظریه های علمی بیانگر این مطلب است که در نخستین مراحل پیدایش حیات ملکولهای غیر زنده در طی واکنش هایی شیمیایی با هم تعداد زیادی ملکول های آلی ساده را تشکیل دادند و این ملکولهای ساده با استفاده از انرژی های محرک( از قبیل انرژی خورشید ، گرمای حاصل از فعالیت های آتشفشانی و رعدو برق) ملکولهای پیچیده تری را به وجود آوردند.این ملکولهای پیچیده واحدهای سازنده اولین سلولها را تشکیل دادند و این فرضیه که بسیاری از واحد های آلی سازنده حیات نخستین بار از ملکولهای غیر زنده تشکیل شده اند بارها مورد آزمایش قرار گرفت و از لحاظ علمی تایید شد.

درباره چگونگی تشکیل حیات چندین نظریه وجود دارد که تعدادی از آنان را برای شما معرفی می کنیم .

1- مدل سوپ بنیادین :

در دهه 1920 دانشمندان اظهار داشتند که در اقیانوس های اولیه زمین یکباره مقدار زیادی مواد آلی پدید آمدند و این نظریه به مدل سوپ بنیادین مشهور است .تصور دانشمندان بر این است که درآن هنگام اقیانوس های زمین مملو از ملکولهای آلی مختلف بودند.این دانشمندان فرض کرده بودند که این ملکولها در اثر انرژی حاصل از تابش خورشید ؟ انفجارهای آتشفشانی و رعد و برق پدید آمده بودند.پس از آن گروهی از دانشمندان اعلام کردند که در جو اولیه زمین اکسیژن وجود نداشته است و در عوض غنی از نیتروژن،هیدروژن و گازهای دارای هیدروژن مانند بخار آب و آمونیاک و متان بوده است .در آن زمان انرژی خورشید یا انرژی الکتریکی حاصل از رعد و برق این ملکولها را به سطوح انرژی بالاتر ( ملکولهای برانگیخته ) انتفال داده اند.

استانلی میلر ( Stanley Miller  ) در نیمه های قرن بیستم مدل سوپ بنیادین را آزمایش کرد . وی گازهای متان و بخار آب ، آمونیاک و هیدروژن را درون دستگاهی قرار داد و منظور شبیه سازی رعدو برق از یک جرقه الکتریکی استفاده کرد ، بعد از چند روز وی در آن دستگاه ترکیبات متعددی پیدا کرد که این ترکیبات شامل برخی از عناصر تشکیل دهنده حیات از جمله آمینو اسیدها ، اسیدهای چرب و کربوهیدراتها بودند.این نتایج نشان میدهد که برخی از مواد شیمیایی پایه ای حیات در شرایطی مشابه شرایط آزمایشگاهی میلر پدید آمدند.

دلیل مردود بودن آرمایشات میلر را از نظر سایر دانشمندان :

تحقیقاتی درباره مدل سوپ بنیادین :

اکتشافات جدیدی که بعد از نظریه سوپ بنیادین به دست آمد باعث ارزیابی مجدد مدل سوپ بنیادین شد . در زمان آزمایش میلر زیست شناسان تصور می کردند که پیدایش حیات در حدود یک میلیارد سال پیش روی داده است . اما اندازه گیری سن زمین و کشف سنگواره هایی که 5/3 میلیارد سال سن داشتند نشان داد که حیات در واقع بسیار پیشتر از آن تشکیل شده است .ما اکنون می دانیم که مخلوطی از گازهای مورد استفاده در آزمایش میلر هنگام پیدایش حیات وجود نداشته است .

در آن زمان زمین فاقد لایه حفاظتی اوزون بوده است و پرتوهای ماورای بنفش بدون اوزون همه آمونیاک ها و متانهای موجود در اتمسفر را از بین می برند .از سوی دیگر در صورتی که گازهای آمونیاک و متان در آزمایش میلر وجود نداشته باشند .بعد از مردود شناختن نظریه میلر دانشمندان مدلی دیگر به نام مدل حباب را پیشنهاد کردند.

مدل حباب :

چندی بعد دانشمندان اعلام کردند که فرآیندهای کلیدی که مواد شیمیایی مورد نیاز برای حیات را به وجود آوردند درون حباب های سطح اقیانوس ها انجام شده است .

این مدل شامل پنج مرحله اصلی است  :

1- آمونیاک , متان و دیگر گازهای حاصل از انفجار های آتشفشانی زیر دریایی در حباب های زیر دریا محبوس می شدند .

2- متان و آمونیاک های مورد نیاز برای تشکیل آمینو اسید ها درون حباب ها در مقابل صدمات حاصل از اشعه ماورای بنفش محفوظ می ماندند .

3- حباب ها به سطح اقیانوس ها می آمدند و و پس از ترکیدن ؟ ملکول های آلی ساده آزاد می کردند .

4- ملکول های آلی ساده ضمن انتقال توسط باد و حرکت به سمت بالا در معرض اشعه ماورای بنفش نور خورشید و رعد و برق قرار می گرفته اند و در نتیجه نیروی لازم برای واکنش های بعدی برایشان فراهم می شد .

5- باران بسیاری از این ملکول های آلی را که به تازگی تشکیل شده بودند به درون اقیانوس می برد و چرخه دیگری را شروع می کردند .

مدركي براي اثبات وجود يوفوها و سرنشينان آن :

 

سه ميليون گردشگر براي بازديد جسد موجود فضايي به آمريكا سفر مي‌كنند !

رئيس انجمن هتل‌داران شهر روزول آمريكا از علاقمندان به شركت در شصتمين سالگرد واقعه سقوط بشقاب پرنده در اين بخش ، درخواست كرد تا اطلاع ثانوي از برنامه‌ريزي براي سفر به اين قسمت صرفنظر كنند .

خبرگزاري ميراث فرهنگي ـ گروه بين‌الملل ـ / دقيقا 60 سال پيش يك بشقاب پرنده با دو سرنشين فضايي در شهر روزول واقع در كنار نيومكزيكو سقوط كرد و اولين مدرك مستند براي بررسي اجسام ناشناخته فضايي به دست متخصصان ناسا افتاد .

به گزارش ميراث خبر ، روزنامه تايمز چاپ لندن در اين مورد نوشت : « به همين مناسبت حدود سه ميليون گردشگر به شهرها و ايالت‌ روزول و نيومكزيكو واقع در آمريكا عزيمت كرده‌اند تا ضمن مشاهده جسد موجود فضايي و بشقاب پرنده متعلق به او ، در مراسم جشن و پايكوبي به همين مناسبت شركت كنند . »

رئيس انجمن هتلداران روزول در آمريكا در مصاحبه با روزنامه تايمز گفت: « ظرفيت‌ هتل‌هاي دو شهر روزول و ايالت نيومكزيكو پرشده و حتي‌الامكان كمپينگي ما هم ديگر ظرفيت پذيرش علاقمندان به شركت در اين مراسم مهيج را ندارد . »

وي افزود: « براي پذيرايي از گروه‌هاي گردشگري تدابير زيادي انديشيده بوديم اما انتظار ورود اين تعداد گردشگر را نداشتيم . »

نكته حائز اهميت اينكه موزه روزول كه جسد دو موجود فضايي را درون خود جاي داده سالانه ميزبان بيش از هفت ميليون بازديدكننده خارجي است .

سرمنشاء حیات ممکن است به محیط اطراف سایر ستارگان برسد

این نظریه که پیدایش حیات در زمین ناشی از فرود آمدن موادی از سیارک ها و دنباله دارها بود قوت بیشتری گرفته است. تحقیقات قبلی نشان داده بود که آمینو اسیدها – مصالح اولیه پیدایش حیات – ممکن است در جای دیگری در کیهان آمده باشند. این ملکول ها می توانند به دو نوع باشند، اما در موجودات زنده زمین فقط یکی از این دو نوع به چشم می خورد. اکنون تحقیقی که در “نامه های ژورنال علوم اخترفیزیکی” چاپ شده نشان می دهد که شرایط در اطراف یک ستاره دور افتاده چگونه می تواند زمینه را برای تشکیل یکی از این دو نوع ملکول فراهم کند. آمینواسیدها ملکول هایی مارپیچی (مثل سیمی مارپیچی که برای باز کردن در چوب پنبه ای به کار می رود) هستند که می توانند به راست یا چپ پیچ بخورند و از لحاظ شیمیایی ترجیح خاصی برای پیچیدن به راست یا چپ وجود ندارد. اما در زمین، تقریبا بدون استثنا، این ملکول ها از نوع چپی هستند. یک آزمایش مشهور در سال 1952 نشان داد که چگونه جرقه ای در سطح مخلوطی از مواد ساده شیمیایی که نماینده زمین در شکل اولیه هستند می تواند به تشکیل آمینو اسیدها منجر شود – اما در آن مورد تعداد ملکول های راستی یا چپی تشکیل شده یکسان بود، چنانکه در آزمایش های بعدی هم چنین بود. این ایده که آمینو اسیدها ممکن است با شهاب سنگ ها به زمین آمده باشند، توضیح دیگر است و مطالعات به روی شهاب ها حتی نشان داده است که در این صورت ملکول های پیچیده به چپ غالب خواهند بود. هفته گذشته دانیل گلاوین اخترفیزیکدان ناسا و همکارانش که این یافته را بیشتر بررسی کرده اند اعلام کردند که تحقیقات آنها نشان می دهد که طیف گسترده ای از انواع شهاب ها ممکن است وسیله انتقال مقادیر زیادی از این نوع ملکول باشد. تنها مجهول باقی مانده این است که چه مکانیسمی باعث می شود ملکول های پیچیده به چپ در کیهان تولید، جمع آوری و در نهایت به زمین منتقل شود.

پولاریزه مدور

اکنون اووی مایرهنریچ از دانشگاه نیس سوفیا آنتیپلیس و همکارانش راهی که این وضعیت “تقارن شکن” در آن عملی است را پیدا کرده اند. آنها آزمایش خود را با قطعاتی از مواد یخی که شامل چند ملکول ساده مثل آب، متانول و آمونیاک بود شروع کردند- موادی که می توان آمینو اسید را با آنها تولید کرد. آنها سپس این یخ ها را در معرض نوع بسیار خاصی از نور فرابنفش قرار دادند. نور دارای پولاریزیسیون است، به این معنی که اشعه های نور در طول یک جهت مشخص – مثلا بالا و پایین، یا چپ و راست – نوسان می کند. هرچند نمی توانیم این پدیده را مستقیما ببینیم، اما در عینک های آفتابی پولاریزه قابل مشاهده است. این عینک ها نوری را که در جهت چپ و راست پولاریزه شده مسدود می کنند. در عوض، نوری که محققان از آن استفاده کردند، از نوع پولاریزه مدور بود. پولاریزیسیون این نور به جای آنکه در طول یک جهت مشخص باشد، یک مسیر مارپیچی را دنبال می کند. معلوم شده است که در اطراف یک ستاره در حال شکل گیری، نور با گذر از توده های وسیع ذرات غبار که در طول میدان های مغناطیسی شکل گرفته اند به طور مدور پولاریزه می شود. آزمایش ها نشان داد که نور پولاریزه مدور به تشکیل آمینو اسیدهای پیچیده به راست منجر شد – در حدود یک درصد بیش از نمونه های پیچیده به چپ. این همان میزان اضافه ای است که دکتر گلاوین و همکارانش در شهاب های یافت شده در زمین پیدا کرده اند – و این مکانیسم یک کشف قانع کننده در مورد داشتن ریشه های فرازمینی برای اولین آمینو اسیدها است. دکتر گلاوین به بی بی سی گفت: “این میزان اضافه خیلی جالب است. باید به نوعی این تقارن را شکست، این خیلی مهم است. اما چطور آن را می شکنید؟ این یکی از مهمترین سوالهاست: آیا حیات به طور تصادفی یکی را بر دیگری ترجیح داد؟ به تدریج این طور به نظر می رسد که طبیعت کمی دخالت کرده است.” با این حال او اشاره کرد که این ملکول ها می توانند شکل خود را عوض کنند، و یک مخلوط نابرابر از دو نوعِ این ملکول به مرور زمان به مخلوطی برابر بدل می شود. او گفت: “این دقیقا همان آزمایش هایی است که باید انجام دهیم، اما لازم است که تصویری بزرگتر را جلوی چشم داشته باشیم.” یعنی شواهد تقویت این ایده را بیابیم که حیات در زمین با انتقال مواد فرازمینی شروع شد، اما مکانیسمی که باعث شد این مخلوط نابرابر در طول سفر دراز به زمین دست نخورده باقی بماند همچنان ناشناخته است.

راز پيدايش حيات روي زمين كشف شد؟

محققان با استفاده از تكنيك‌هاي مدرن توانستند نمونه‌هاي گازي “سوپ ماقبل تاريخ” را كه در سال 1958 /1337 توسط استنلي ميلر، استاد زيست‌شيمي دانشگاه كلمبيا تهيه شده بود، دوباره بازبيني كنند. آن‌ها مقادير زيادي از اسيدهاي آمينه را كشف كردند كه عنصر پايه‌اي حيات است و با تركيب شدن با يكديگر مي‌توانند پروتئين‌ها را شكل دهند.

به گزارش ديلي‌ميل، پروفسور ميلر براي اولين بار در سال 1953 /1332 اين آزمايش مشهور را انجام داد و سعي كرد شرايط اتمسفر زمين را درست قبل از ظاهر شدن حيات روي كره زمين در 4 ميليارد سال قبل بازسازي كند.

با عبور دادن يك جرقه الكتريكي از ميان مخلوطي از متان، آمونياك، بخار آب و هيدروژن و شبيه‌سازي صاعقه‌، او توانست چند اسيد آمينه ساده و ديگر تركيبات آلي را توليد كند. اما سوپ ماقبل اوليه كمي رقيق‌ بود. اين تركيب شامل مقادير زيادي از تركيبات آلي نبود كه بتواند منجر به توليد ساختارهاي پيچيده مورد نياز براي آغاز حيات روي كره زمين باشند.

به همين دليل در آزمايش 1958، پروفسور ميلر با اضافه كردن سولفيد هيدروژن به تركيب اوليه يك قدم مهم در اين زمينه برداشت. سولفيد هيدروژن يك گاز بسيار بدبو و سمي است كه طي فوران آتشفشان‌ها آزاد مي‌شود.

اما نمونه‌هاي جديد سوپ ماقبل تاريخ كه توسط پروفسور ميلر در دانشگاه كلمبيا واقع در نيويورك ساخته بود، تحليل و بررسي نشد. پروفسور ميلر فقط به طور تصادفي در اواخر زندگي خود وجود آن‌ها را ذكر كرد و دانشمندان نيز اندكي قبل از مرگ او در سال 2007 به اهميت آن‌ها پي بردند.

نتايج به دست آمده از تحقيقي جديد روي اين نمونه‌ها با استفاده از تكنيك‌هاي جديد كه بيش از 1000 بار نسبت به تجهيزات زمان پروفسور ميلر حساس‌تر هستند، چندي پيش در نشريه آكادمي ملي علوم به چاپ رسيد.

در اين مطالعات مقادير زيادي از تركيبات آلي شامل 23 اسيد آمينه آشكار شده است. تقريبا 20 اسيد آمينه در زنجيره‌هايي به يكديگر متصل شده و پروتئين‌هايي را براي توليد سلول‌ها و تمام ماشين‌هاي آلي موجودات زنده مي‌سازند.

ميزان اسيدهاي آمينه بسيار بيش‌تر از مقاديري بود كه در آزمايش سوپ ماقبل تاريخ پروفسور ميلر و دو تحقيق بعدي توليد شده بود. دانشمندان هم‌چنين توانستند با استفاده از تكنيك‌هاي مدرن امروزي نتايج به دست آمده از بازبيني دوباره نمونه‌هاي اصلي كه در سال 2008 /1387انجام شده بود بهبود ببخشند.

پروفسور جفري بادا از دانشگاه كاليفرنيا در سن‌ديگو، از شاگردان پروفسور ميلر كه اين مطالعات را رهبري كرده ، در اين باره گفت: «ما متوجه شديم ميزان اسيدهاي آمينه توليدشده در آزمايش‌هاي ما بسيار بيش‌تر از تمام آزمايش‌هايي است كه توسط ملير انجام شده بود.»

اين يافته نه تنها نتايج حاصل از تحقيقات انجام شده در سال 2008 را بهبود مي‌بخشد، بلكه تنوع تركيباتي را نشان مي‌دهد كه مي‌تواند با يك مخلوط گازي خاص توليد شود. اين يافته‌ها اين نظريه‌ را كه آتشفشان‌ها نقش كليدي در آغاز حيات داشته‌اند، تائيد مي‌كند. فوران آتشفشان‌ها منبع اصلي سولفيد هيدروژن و تخليه صاعقه‌ها را فراهم مي‌كند و در سال‌هايي كه زمين جوان‌تر بود، وقوع آن‌ها بسيار معمول‌تر از زمان فعلي بود.

پروفسور بادا هم‌چنين متوجه شد اسيدهاي آمينه موجود در نمونه‌هاي پروفسور ميلر شبيه به اسيدهاي آمينه‌اي بودند كه در شهاب‌سنگ‌ها يافت مي‌شود و نشان مي‌دهد كه ممكن است فرآيندهاي شامل سوليفد هيدروژن در سراسر منظومه شمسي پراكنده شده باشد.