عبور از تونل تاریک وحشت اسم فیلم نیست یک داستان نیست واقعی چند سال پیش بود که با مینی بوس کوچک از لاهیجان به سمت شیراز در استان فارس به قصد مسافرت با اعضای خانواده و فامیل و همسایه حرکت کردیم مینی بوس ما کوچک بود چون همانطور که می دانید دو جور مینی بوس داریم کوچک و بزرگ به رنگ آبی آسمانی بود و دور ان خط سفید من دوست داشتم در کنار پنجره بشینم تا بیرون مناظر اطراف را تما شا کنم مینی بوس ما از طرف جاده قزوین حرکت کرد یکی یکی شهرها را رد می کردیم وقتی به یکی از تونلهای نرسده یا رسیده به لوشان رسیدیم داخل ان تونل شدیم ماشین  روبرو که سبقت گرفته بود به سرعت به طذف ما می امد هر دو تا ماشین بوق زدند بوق وخشت و ترس مرگ و شاخ به شاخ شدن نفهمیدم در لحظه اخر چی شد که درست در اخرین لحظه برخورد کامیون با ماشین ما شاید فقط به اندازه رد کردن ماشین حالا یک میلی متر یک سانت یا بیشتر از ان البته من متر یا سانتی متر گفتم به خاطر خیاطی نیست خلاصه از شوخی و خنده بگذریم ترس تمام وجود ما را فرا گرفته بود من هم چون اولین بار بود که تونل می دیدم بیشتر ترسیده بودم و همیشه هر وقت اسم تونل را می شنوم ضمیر ناخوداگاه من یاد اون تونل بزرگ می افته که انگاری تمامی نداشت وقتی از تونل بیرون امدیم همه انگاری دوباره متولد شده باشند هم ترسیده بودند تا پای مرگ و مردن و رفتن به ان دنیای ابدیت و هم اینکه خوشحال بودند که نجات پیدا کرده بودند بیشتر شباهت به یک فیلم سینمایی داره ولی این یک واقعیت محض بود مثل آنزمانی که من با ماشین پیکان جوانان در همینجور حالت گیر کرده بودم ولی رد دادم فرقش این بود که مال من تونل نبود همینجور جاده کوچک یکطرف بود.