کشیشی به نام «جان ویلیامز»[۱۳] از جامعهٔ مبلغین مسیحی لندن بود که در سال ۱۸۲۱ وارد جزیرهٔ آیتوتاکی شد. هرچند تاثیر مبلغان مسیحی بر دیگر جزایر اقیانوس آرام جنوبی نیز بسیار ملموس بود، دیگر مبلغین مسیحی در سال ۱۸۲۳ از جزایر سوسایتی (پولینزیای فرانسه) وارد جزیرهٔ راروتونگا شدند.
دیرینه شناسان و باستان شناسان ردپایی از وجود انسان در ۴ قرن پیش از میلاد را در جزایر کوک، کشف کرده‌اند. تاریخ شفاهی راراتونگا (مهمترین جزیره از مجمع الجزایر کوک و تنها جزیره قابل سکنی جزایر کوک) به حدود ۱۴۰۰ سال پیش باز می‌گردد.
اولین اروپایی در سال ۱۵۹۵ به این جزایر رسید، دریانورد اسپانیایی به نام «آلوارو دی مندانا»[۸] با توقف کوتاه مدتی در جزیرهٔ شمالی پوکاپوکا به راه خود ادامه داد. در سال ۱۶۰۶ دریانورد دیگر اسپانیایی به نام پدرو فرناندز دی کویروس[۹] به دیگر جزیرهٔ شمالی یعنی راکاهانگا سفر کرد، اقامت او نیز کوتاه مدت بود. و اما کاپیتان جیمز کوک[۱۰] دریانورد انگلیسی اولین اروپایی بود که این جزیره را به طور کامل و دقیق کشف کرد، کاپیتان کوک در سال ۱۷۷۳ به این جزایر رسید و در سال ۱۷۷۷ به کشورش بازگشت، او در طول این ۴ سال اقامتش در مجمع الجزایر کوک، کلیهٔ جزایر ناشناخته را کشف نمود. در سال ۱۸۳۵ در اولین اطلسی که از جزایر اقیانوس آرام جنوبی تهیه شد، این جزایر به نام «جزایر کوک» به ثبت رسید و امروزه نیز به همین نام خوانده می‌شود، در آن زمان، جزایر شمالی با نام‌های جزایر پنرین[۱۱] و جزایر مانی هیکی[۱۲] نامیده می‌شد.
پای مبلغین مسیحی در قرن ۱۹ میلادی به این جزایر باز شد که نقش عمده‌ای در تحول فرهنگ و مذهب جزیره نشینان برجای گذاشت، با این حال مبلغین هیچ اقدامی به منظور ریشه کن کردن فرهنگ‌های بومی مردم جزیره انجام ندادند. اولین ملبغ مسیحی که به جزایر کوک سفر کرد، کشیشی به نام «جان ویلیامز»[۱۳] از جامعهٔ مبلغین مسیحی لندن بود که در سال ۱۸۲۱ وارد جزیرهٔ آیتوتاکی شد. هرچند تاثیر مبلغان مسیحی بر دیگر جزایر اقیانوس آرام جنوبی نیز بسیار ملموس بود، دیگر مبلغین مسیحی در سال ۱۸۲۳ از جزایر سوسایتی (پولینزیای فرانسه) وارد جزیرهٔ راروتونگا شدند.
در سال ۱۸۸۸ بریتانیا به تلافی ادعای مالکیت فرانسه بر پولینزیا (همسایهٔ غربی جزایر کوک) رسما تحت الحمایگی جزایر کوک را اعلام کرد، پس از آن شمار مستعمرات بریتانیا در اقیانوس آرام جنوبی به طرز فراینده‌ای رشد یافت. در سال ۱۹۰۰ نیوزیلند، راروتونگا و سایر جزایر عمدهٔ مجمع الجزایر کوک را ضمیمهٔ خود ساخت، نیوزیلند چند سال بعد دیگر جزایر شمالی آن را نیز مال خود کرد.
جزایر کوک[۱] واقع است در قارهٔ اقیانوسیه، اقیانوس آرام جنوبی، غرب جزایر پولینزیای فرانسه، شرق تونگا و جنوب غرب ساموآ ی آمریکا. پایتخت جزایر کوک، شهر آواروآ[۲] با ۱۰ هزار نفر جمعیت می‌باشد. مساحت جزایر کوک ۲۴۰ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۱۹٬۵۶۹ نفر است.
جزایر کوک به صورت مجمع الجزایر بوده و از بیش از ۱۲۰ جزیره تشکیل شده‌است که مهمترین آنها، راروتونگا[۳]، آیتوتاکی[۴]، راکاهانگا[۵]، پوکاپوکا[۶] و پالمرستون[۷] نام دارند.
ژاد ۸۷ ٪ مردم جزایر کوک مائوری‌های جزایر کوک و ۵ ٪ نیز پولینزیاییمی‌باشند
همچنین دین ۵۵ ٪ ساکنان جزایر کوک، انگلیکان، ۱۶ ٪ کاتولیک، ۸ ٪ ادونتیست روز هفتم، ۳ ٪ کلیسای لتر دی ساینت و ۵ ٪ پروتستان هستند.
زبان رسمی جزایر کوک، انگلیسی است همچنین زبان مائوری نیز رایج است.
واحد پول جزایر کوک، دلار نیوزیلند با واحد جزء (سنت) نام دارد. از مهمترین صادرات جزایر کوک می‌توان به نارگیل، انبه، مرکبات تازه و کنسرو شده، ماهی، صدف و پوشاک اشاره کرد. توریسم نیز از مهمترین صنایع جزایر کوک به شمار می‌رود.
جزایر کوک[۱] واقع است در قارهٔ اقیانوسیه، اقیانوس آرام جنوبی، غرب جزایر پولینزیای فرانسه، شرق تونگا و جنوب غرب ساموآ ی آمریکا. پایتخت جزایر کوک، شهر آواروآ[۲] با ۱۰ هزار نفر جمعیت می‌باشد. مساحت جزایر کوک ۲۴۰ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۱۹٬۵۶۹ نفر است.
جزایر کوک به صورت مجمع الجزایر بوده و از بیش از ۱۲۰ جزیره تشکیل شده‌است که مهمترین آنها، راروتونگا[۳]، آیتوتاکی[۴]، راکاهانگا[۵]، پوکاپوکا[۶] و پالمرستون[۷] نام دارند
